An Inconvenient Truth

Αξίζει να αναφερθώ στο documentary του Al Gore για την υπερθέρμανση του πλανήτη, που του επέφερε το Νόμπελ Ειρήνης φέτος. Είναι μια ειλικρινής κατά τη γνώμη μου δουλειά για ένα θέμα που μέχρι τώρα μας έχει απασχολήσει ελάχιστα, αν όχι καθόλου. Γιατί είναι γεγονός ότι ο πλανήτης μας πεθαίνει εξαιτίας της αδιαφορίας μας και της απαράδεκτης συμπεριφοράς μας.
Καλό είναι λοιπόν να το δείτε χωρίς τις όποιες άσχετες με το θέμα δυσπιστίες. Γιατί μέχρι τώρα όσοι άκουσαν για το An Inconvenient Truth σχολίασαν τα πιθανά κρυφά κίνητρα του mr Gore. Προσωπικά θεωρώ άσχετο και τραγικό να αδιαφορήσω για αυτό που ένας υποψήφιος πρόεδρος μιας Αμερικής μας επισημαίνει, για το πόσο ζήτημα ζωής και θανάτου είναι και να ασχοληθώ με κρυφές ατζέντες. Καλό είναι εκτός από τις θεωρίες συνωμοσίας που μας αρέσει να πλέκουμε χωρίς συνέπειες, να ασχοληθούμε με αυτά που όντως μπορούμε να κάνουμε και να έχουν αποτέλεσμα.
Το θέμα του περιβάλλοντος είναι κάτι που μας καίει και καλό είναι να κάνουμε κάτι για αυτό. Είναι ορθή και γεναία απόφαση του οποιουδήποτε πολιτικού ή μη πολιτικού να αποφασίσει να ασχοληθεί και να βοηθήσει με τον τροπο του στο θέμα της οικολογίας- μόλυνσης- υπερθέρμασης του πλανήτη. Και για μας μια επίσκεψη στο http://www.climatecrisis.net και σε άλλα οικολογικά sites είναι μια καλή αρχή. Υπάρχουν αρκετές καλές και εφαρμόσιμες ιδέες...

Action aid

Έστω και καθυστερημένα, μιας και χθες 17/10/2007 ήταν η Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της Φτώχειας σας συνιστώ μια επίσκεψη στο site της Action aid. Είναι αρκετά ενδιαφέρον.
Νομίζω ότι πέρα από όλες τις ανέσεις που αβίαστα απολαμβάνουμε καλό είναι να βλέπουμε ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι μόνο δικός μας. Καλό είναι να σκεφτούμε ότι ένα χρηματικό ποσό ευτελές σε μας, είναι ανάσα ζωής για κάποιους συνανθρώπους μας που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν σε αυτό που ονομάζουμε αναπτυγμένο κόσμο. Ας δείξουμε ότι εκτός από καταναλωτικά είμαστε και πνευματικά αναπτυγμένοι.

Ταμείο και Ειδική Προσαύξηση

Πριν μερικές ημέρες γεμάτος έκπληξη έλαβα από το αγαπητό μου ΤΣΜΕΔΕ μια επιστολή που μου ζητούσε αναίτια και ανεξήγητα να συμμετάσχω σε μια προαιρετική ειδική προσαύξηση. Κάτι που θεωρώ ότι αποτελεί εμπαιγμό για όλους εμάς τους μηχανικούς-μισθωτούς μιας και οι κρατήσεις μας είναι τερατωδώς υψηλές και αρκετές για τις ανάγκες του ταμείου μας.
Προτείνω λοιπόν σε όσους συναδέλφους προβληματίστηκαν για το συγκεκριμένο θέμα, να διαβάσουν την ενδιαφέρουσα εξήγηση του συναδέλφου στο http://tee-tsmede.blogspot.com και εφόσον συμφωνούν να συμμετάσχουν στην όλη προσπάθειά του. 'Εκτός αν θεωρούν ότι το ταμείο υπάρχει μόνο για να λαμβάνει και χωρίς να δίνει εξηγήσεις για όσα έχει.
Ακόμη, από πρόσφατες συζητήσεις στα διάφορα fora μου έχουν δημιουργηθεί αρκετές απορίες σχετικά με το κατά πόσο αυτό το ταμείο λειτουργεί για μας ή για κάποιους λίγους που πιστεύουν ότι βρήκαν την κότα με τα χρυσά αυγά. Νομίζω ότι αρκετό καιρό εμπιστεύτηκα τυφλά τις όποιες διοικήσεις του και είναι καιρός να δοθούν εξηγήσεις για πολλά πράγματα. Έχω την αίσθηση ότι θα γίνουμε σύντομα μάρτυρες αρκετών άσχημων εξελίξεων. Μακάρι να διαψευτώ.

Πιο κοντά πλέον..

Μη θέλοντας να κάνω κομματική προπαγάνδα, δε μπορώ να μην αναφερθώ στο νέο δρόμο στο πέταλο του Μαλλιακού. Ταξιδεύοντας τις προάλλες προς τα πάνω πέρασα από το νέο κομμάτι της εθνικής οδού Αγ. Κωνσταντίνος-Θερμοπύλες. Ούτε που θυμάμαι την τελευταία φορά που κάτι τόσο μεγάλο έγινε εκτός Αθηνών. Δε θέλω να χαριστώ σε κανένα πολιτικό ούτε αισθάνομαι ότι πρέπει να ευχαριστήσω για τα αυτονόητα.
Έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια, τόσες θυσίες και τόσες κακοδιαχειρίσεις για να μπορούμε πλέον να θεωρούμε την πόλη μας πιο κοντά μας και να μην αναρωτιόμαστε τι άλλο άσχημο θα δούμε αύριο που θα ταξιδέψουμε σε αυτό το κολασμένο οδικό κομμάτι. Είναι τρομερό το ότι φτάσαμε στον 21ο αιώνα για να κατατάξουμε πλέον μια διαδρομή 300 χιλιομέτρων σε αυτό που σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο είναι: μια ασφαλής διαδρομή ρουτίνας.
Ως γνωστόν το σωστό οδικό δίκτυο και οι μεταφορές είναι από τους βασικότερους πυλώνες τις ανάπτυξης μιας χώρας και θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί από πολύ πριν, σχεδιασμένες με τις μελλοντικές ανάγκες και όχι με τις τρέχουσες. Και σε αυτή τη χώρα είναι αρκετά τα βήματα που πρέπει να γίνουν ακόμα σε αυτό το τομέα, όταν για παράδειγμα έχουμε ακόμη αυτό το δρόμο της ντροπής που λέγεται Κόρινθος-Πάτρα.
Όταν τελικώς τα έργα στο Μαλλιακό ολοκληρωθούν τότε σίγουρα θα γίνει ο κόσμος μας πιο μικρός. Αφού όμως προηγουμένως έγινε τόσες φορές πιο φτωχός, μιας και δε μπορώ να ξεχάσω τις επτά ανέμελες ψυχές του λεωφορείου από τη Φαρκαδόνα. Όσα τούνελ και να φτιαχτούν, όσο βαθιά μέσα στο βουνό και να βρεθώ, η σκέψη, που δε θέλει δρόμους ταχείας κυκλοφορίας για να ταξιδέψει, οδηγείται στην εικόνα αυτού του μνημείου δίπλα στο δρόμο και τη θάλασσα. Θα βρίσκεται πάντα εκεί για να μας στοιχειώνει.

Μια βόλτα στο δασος

Σήμερα είχαμε άλλο ένα επεισόδιο στην επική σειρά "Αγοράζοντας σπίτι στην Αθήνα". Όποτε αισθάνεσαι ότι έχεις δει όλες τις βρομιές της αγοράς, έρχεται η επόμενη φορά για να σε διαψεύσει. Απόψε λοιπόν στην αναζήτηση οικοπέδου ένας "καλός μεσίτης" με ένα Jeep αρκετών χιλιάδων € και το κατάλληλο εμετικό ύφος "τα ξέρω όλα", μας οδήγησε στην Πάτημα Χαλανδρίου - Πεντέλη σε μια περιοχή - "φιλέτο" που μόλις μπήκε στο σχέδιο και φυσικά τετραπλασίασε με το καλημέρα την τιμή της.
Βλέποντας όλη την προς το παρόν καταπράσινη περιοχή, με πόνο για όσα κάηκαν - καταπατήθηκαν - άλλαξαν χρήση, για άλλη μια φορά αισθάνθηκα ντροπή για την κατάντια. Στο βωμό του κέρδους, μια εκμετάλλευση των πάντων. Μια περιοχή που θα έπρεπε να είναι δάσος, με τις ρεματιές του τα δέντρα και τα ζώα του, μετατρέπεται βάναυσα σε άλλη μια υπνούπολη των νεοτεχνοκρατών. Αυτό το κάποτε ζωντανό κομμάτι του βουνού σε λίγα χρόνια θα σφύζει από μπετό, αυτοκίνητα, ψηλούς φράχτες και στεγαστικά δάνεια. Ο οδοστρωτήρας της επιχείρησης "Κατοικία" συνεχίζει ακάθεκτος και η Πεντέλη αργοπεθαίνει.
Και όλοι μας αισθανόμαστε ξένες ενοχές γιατί θέλουμε να αποκτήσουμε ένα σπίτι στην Αθήνα και η αναζήτηση μας οδηγεί στα αρπακτικά που παίζουν μονίμως το παιχνίδι των άλλων. Όλη η περιοχή νοτιότερα είναι γεμάτη από απούλητα διαμερίσματα σε εξωφρενικές τιμές, σε οικοδομές που έχουν βγάλει τα λεφτά τους από το 1/5 των διαμερισμάτων που πουλήθηκαν. Και παραμένουν απούλητα για να διατηρούν τις τιμές ψηλά. Το θέατρο του παραλόγου και ο χορός των εκατομυρίων καλά κρατεί...