Περί Σκοπίων και Σκοπιμοτήτων

Τις τελευταίες ημέρες είναι αναπόφευκτο να μας απασχολεί αρκετά το θέμα των Σκοπίων. Βέβαια υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα ρεύματα στη χώρα μας, που δεν είναι δύσκολο να τα αναγνωρίσεις, μιας και κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μονοπωλούν συζητήσεις και τηλεοπτικά παράθυρα:

1. Οι γνωστοί «εθνηκάρες», που θεωρούν ότι ο Θεός τους κληροδότησε το ρόλο της αφύπνισης του έθνους, δίνοντας τους τα «μαγικά γυαλιά» που ανιχνεύουν όλες τις συνωμοσίες, ιδιαίτερα τις εχθρικές απέναντι στην ιστορία του λαού μας. Από αυτούς θα ακούσεις όλες τις κορώνες, θα συμπυκνώσουν χιλιάδες χρόνια ιστορίας σε δυο-τρεις παχιές πιασάρικες κουβέντες και δεκαετίες του μέλλοντος σε μερικές ζοφερές ώρες και μέρες. Όντας για κάποιους επικίνδυνοι και για άλλους γραφικοί, εκμεταλλεύονται τέτοιες καταστάσεις για να κερδίσουν από τον "υπόγεια καλλιεργούμενο" φόβο.
2. Οι μοντέρνοι αγνωστικιστές που θεωρούν ότι η εθνική ταυτότητα είναι μόνο για τις γιαγιάδες στα χωριά και τους παπάδες στις εκκλησίες. Κακέκτυπα νεοκουλτούρας με εμφανείς κομπλεξισμούς (λόγω καταγωγής – καταπίεσης - μισαλλοδοξίας), χωρίς ουσία, που η αναζήτηση των βαθύτερων κίνητρών τους σε οδηγεί στην προσπάθεια πλήρους απαξίωσης και πλήρους ισοπέδωσης, που η «μοντέρνα» κοινωνία ευαγγελίζεται. Οπαδοί της παγκοσμιοποίησης ή μετα-αριστεροί χωρίς ιδεολογία θεωρούν ότι η πρόοδος έρχεται με την ισοπέδωση και δεν αντιλαμβάνονται ότι η προσπάθεια επιβολής της γνώμης τους, απλά τους εντάσσει στην ίδια κατηγορία με τους μεγαλύτερους εχθρούς τους (βλ. κατηγορία 1)
3. Οι «βαλτοί» που η λαϊκίστικη γλώσσα τους υποθάλπει ποταπούς στόχους. Η αχρωματοψία τους βλέπει μόνο το χρώμα του χρήματος και η γλώσσα τους είναι πλήρως εκπαιδευμένη στο να αναμασά τις βλέψεις ξένων κέντρων αποφάσεων, επίσης προσκείμενων στο παραπάνω χρώμα. IQ τερμίτη σου είναι αρκετό για να αναγνωρίσεις το κάλπικο της ύπαρξης τους. Δημοσιογράφοι και πολιτικοί είναι η πλειοψηφία αυτής της «κάστας». Υπάρχουν απλά για να κατευθύνουν και να εξυπηρετούν τους λίγους. Τα λόγια είναι περιττά, άλλωστε ο περισσότερος κόσμος τους έχει πλέον καταλάβει. Παρόλο όμως που η μπογιά τους δεν περνάει όπως παλιά, εξακολουθούν να είναι επικίνδυνοι.
4. Οι απαίδευτοι που ενδιαφέρονται πιο πολύ για το life style και τις χαλαρές συζητήσεις του καφέ, για τη Eurovision και το "Μαγαζί". Αυτοί αποτελούν χαμένοι υπόθεση σε πιο απλά ζητήματα, πόσο σε εθνικά. Για αυτούς όλα τα ζητήματα είναι κους-κους και πασατέμπος, παράλληλα με τη ρηχή ύπαρξη τους. Απευθύνονται σε αντίστοιχες «περιπτώσεις» και έχουν ως στόχο τη διατήρηση του επιπέδου νόησης του κοινού τους στα επιθυμητά επίπεδα: στο απόλυτο μηδέν.

Και γύρω από όλα αυτά υπάρχει και ο απλός λαός, που με την καλοπροαίρετη φύση του προσπαθεί να καταλάβει πώς αυτοί οι βαλκάνιοι γείτονές μας ξαφνικά καπηλεύονται την ιστορία, να αναγνωρίσει την αλήθεια μέσα από όλα αυτά, να πάρει απλά θέση, δίκαια και σωστά και ακόμα καλύτερα αποφασιστικά. Όταν όμως οι παραπάνω έχουν κάνει κατάληψη σε ότι μπορεί να θεωρηθεί βήμα των πολιτών και διοχετεύουν τη μονομανία τους, μπερδεύεσαι. Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι όλοι όσοι έπρεπε πρωτίστως να χειριστούν το Σκοπιανό «ποιούν τη νήσσα» στοχεύοντας στην πόλωση και στην αποχαύνωση, δύσκολα θα πάρεις την πληροφορία που χρειάζεσαι. Και δίχως πληροφορία δεν υπάρχει άποψη. Άλλα για την άποψη θα επανέλθουμε...