TV-Πρόβλημα

Μετά από ένα μήνα σιωπής, ψάχνοντας να γράψω κάτι συγκεκριμένο, στο μυαλό μου ήρθε - και πως να φύγει άλλωστε- η ελληνική τηλεόραση. Αυτό το βάσανο που σαν αναγκαίο κακό υπάρχει για να μας θυμίζει ότι "εισπράττουμε αυτό που μας αξίζει".
Όλοι όσοι έχουμε μια στοιχειώδη αντίληψη ξέρουμε ότι η λέξη ενημέρωση έχει κακοποιηθεί βάναυσα από τα ελληνικά ΜΜΕ. Από κατευθυνόμενες ειδήσεις μέχρι μη-ειδήσεις, υπάρχει θέμα αξιοπιστίας. Ημιμαθείς και ημιευφυείς δημοσιογράφοι με τις ανούσιες "εξωγήινες" και "ξύλινες" ερωτήσεις τους σε ανυπεράσπιστους -και κατά προτίμηση χαμηλού επιπέδου- ανθρώπους γεμίζουν τις ώρες των δελτίων. Τηλε-παράθυρα με ατέλειωτα γαβγίσματα και χαριεντίσματα. Υπερμεγεθυνμένες καταστροφολογίες και δήθεν υπεράσπιση του απλού πολίτη. Δελτία ειδήσεων τηλε-κουτσομπολιών. Που πήγε η είδηση, ως είδηση; Η δεοντολογία; Η αμεροληψία;
ΟΚ, οι νέοι άνθρωποι έχουν γυρίσει την πλάτη σε όλα αυτά και γελάνε με τη γραφικότητα που πλέον παρουσιάζουν τα κανάλια. Ότι το χαζοκούτι προσπαθεί να μας χαζέψει το καταλάβαμε, το ξέραμε εξαρχής άλλωστε. Δεν πρέπει όμως να αντιδράσουμε; Είναι λογικό να δεχόμαστε την ύπαρξη αυτού του αίσχους και το διασυρμό της ανθρώπινης υπόληψης; Πρέπει δηλαδή να πέσουμε θύματα και εμείς της απαίσιας συμπεριφοράς των τηλε-βρυκολάκων για να αντιδράσουμε;
Δεν έχω εκνευρισθεί με κάτι συγκεκριμένο, δεν έχω κάτι προσωπικό. Απλά λόγω περιορισμού μετακινήσεων έτυχε να εκτεθώ στις βλακείες τους για ένα διάστημα και αισθάνθηκα σοβαρή απώλεια IQ.
Οι δημοσιογράφοι, όπως και οι πολιτικοί είναι μεν προϊόντα μας, ζουν όμως σε ένα δικό τους γυάλινο, βολεμένο και βελούδινο κόσμο κρίνοντας τα πάντα ως άσπρο-μάυρο. Οι ζωές όλων μας αποτελούν για αυτούς μια μέτρια ταινία που αυτοκαλούνται να τη σχολιάσουν, ως τηλεκριτικοί της κακιάς ώρας. Σχεδόν όλος ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι αυτά που ακούει, δεν το εκφράζουν, δεν πηγάζουν από στόματα με αντίστοιχες ζωές. Δε ζητάμε να λειτουργούν ώς πρότυπα (από πρότυπα έχουμε χορτάσει), απλά λέμε να λειτουργούν ως δημοσιογράφοι, τουλάχιστον με σωστή επαγγελματική δεοντολογία. Για άλλη μια φορά ζητάμε τουλάχιστον τα στοιχειώδη.
Με το να κλείσουμε το κουμπάκι και να βγούμε έξω κάνουμε μια καλή αρχή. Όμως αυτό το έχουμε δοκιμάσει (όχι μαζικά βέβαια) και η ασχήμια της νεο-TV εξακολουθεί να υπάρχει. Μήπως εκτός από ένα ισχνό ΕΣΡ θα έπρεπε να υπάρχει και μια πιο δυναμική κριτική από κάποιους ενεργούς πολίτες; Ποιους; Μάλλον όλους μας...

Υ.Γ. Ρίξτε μια ματιά στο http://www.banana-republic.gr/