Δυο φίλοι από τα παλιά

Συνεχίζοντας σε θέματα μουσικής, ομολογώ ότι αισθάνομαι βαθύτατα συγκινημένος από την επιστροφή των αγαπητών κυρίων Ian Astbury και Billy Dyffy. Ναι, είναι γεγονός, μετά από 6 χρόνια σιγής οι The Cult επιστρέφουν με νέο δίσκο. Born into this και όπου και να βρίσκονται τα μουσικά μου γούστα σήμερα, αυτή τη στιγμή ανατριχιάζω με την ακρόαση του promo disk. Στις 2 Οκτωβρίου ο δίσκος θα είναι διαθέσιμος για να διδάξει και για να θυμίσει τι σημαίνει αληθινό hard rock. Το μόνο που μπορώ να πω για αυτό που ακούω είναι ότι πρόκειται για pure rock των παλιών Cult. Σταθερές αξίες...

Στιγμές Μουσικής Τελειότητας

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που η κατάλληλη μουσική δένει με τη μαγεία της στιγμής και ως καταλύτης μεγιστοποιεί και καταδεικνύει κάτι που αλλιώς θα περνούσε απαρατήρητο. Μια τέτοια σπάνια στιγμή ήταν για μένα χθες αργά το βράδυ - ή νωρίς το πρωί αν θέλετε. Σε μια στιγμή αναζήτησης και περισυλλογής ήρθε ως έκπληξη η καταληκτική μουσική ενός album που θεωρείται από τα καλύτερα φέτος. Ξαφνικά το μυαλό μου λειτούργησε ταυτόχρονα προς χίλιες μεριές και απορρόφησε άπειρες εικόνες και χρώματα. Μια στιγμή διαύγειας μετά από μια γεμάτη ημέρα. Όπως ήταν φυσικό άκουσα και ξανάκουσα πεινασμένα το κομμάτι, κάθε φορά μια νέα ανάσα, τροφή στο μυαλό και στην ψυχή.
Είναι τρομερή η δύναμη της μουσικής, δε μπορώ να διανοηθώ την ύπαρξή μου χωρίς αυτή. Είναι επίσης εντυπωσιακό που αυτές οι εκλάμψεις έρχονται βαθιά το βράδυ, λες και το μυαλό , μετά από την υπερπροσπάθεια της ημέρας, κρατά για έκπληξη την απαιτούμενη ενέργεια για τα ωραιότερα πράγματα που ξέρει ότι έρχονται τη νύχτα.
Καταλύτης ήταν το τελευταίο φετινό album των Gazpacho με τον εύστοχο τίτλο Night. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους όσους συνειδητά νυχτοβατούν.

Συναντήσεις στα τυφλά

Κάθε φορά που βρίσκεσαι σε κάποια συνάντηση, στην οποία η δεδομένη άγνοιά σου δε πρόκειται να συνεισφέρει κάτι, μένεις πάντα με την απορία. Τι θα είχες προσφέρει αν ήσουν περισσότερο υποψιασμένος, πότε είσαι πραγματικά υποψιασμένος, αξίζει τον κόπο και όλα τα συναφή.
Η αλήθεια είναι ότι όταν συγκεντρώνονται κάποιοι άνθρωποι, απροετοίμαστοι για αυτά που ξέρουν και ανυποψίαστοι για αυτά που θα μάθουν, το αποτέλεσμα σίγουρα δεν πρόκειται να δικαιώσει την απαιτούμενη αφιέρωση χρόνου. Αν λάβουμε υπόψη ότι στις συναντήσεις ο καθένας προσπαθεί να επικοινωνήσει αυτά που γνωρίζει, ανεξάρτητα από το βαθμό σχετικότητας με το θέμα - χαρακτηριστικό γνώρισμα του "επιστήμονα με το ζόρι", αντιλαμβανόμαστε πόσο άστοχη μπορεί να είναι μια τέτοια συζήτηση. Πόσοι από μας δε βρεθήκαμε σε αντίστοιχη θέση, θυμώσαμε με τους εαυτούς μας η απογοητευτήκαμε με το αποτέλεσμα. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Καλό το brainstorming αλά συνήθως συνεπάγεται μισή εργάσιμη μέρα χαμένη.
Βέβαια υπάρχουν επαγγελματίες "συναντησάκηδες" με παχυλούς μισθούς που ανάγουν την παραπάνω διαδικασία σε τέχνη. Απλά αναλίσκονται σε συζητήσεις μελλοντικών πλάνων που πάντα γίνονται για τους άλλους. Δυσκολεύομαι όμως να κατατάξω τον εαυτό μου σε αυτή την κατηγορία, όντας λάτρης της ουσίας και του ατομικού αποτελέσματος και εχθρός των εντυπώσεων. Μη με παρεξηγείτε δεν είμαι ούτε εργασιομανής, ούτε αφοσιωμένος υπάλληλος, απλά θεωρώ ότι όταν εργάζεσαι πρέπει να προσφέρεις τουλάχιστον κάτι παραπάνω από αυτό που ορίζει η αξιοπρέπειά σου.
Πού θέλω να καταλήξω; Οι ισορροπίες στη δουλεία σου, όπως και σε όλες τις συναναστροφές σου απαιτούν κάποια προσπάθεια από μέρους σου και δεν έρχονται από μόνες τους στο επιθυμητό επίπεδο. Αυτή η προσπάθεια απαιτείται να είναι συλλογική στην περίπτωση των συζητήσεων αλλιώς η ουσία χάνεται. Και μια συζήτηση στα τυφλά στα πλαίσια της εργασίας είναι χαμένη εξαρχής και πρέπει πάση θυσία να αποφεύγεται. Ας κρατήσουμε το συναίσθημα του αγνώστου και της περιπέτειας για πιο ελαφρά πράγματα.

Απολογισμός μιας ημέρας

Ξεκίνησα να γράψω για το πόσο κουραστικό είναι να φεύγεις στις 08:30 και να επιστρέφεις στις 20:30 απασχολούμενος με πράγματα που δε θα επέλεγες να κάνεις. Μετά όμως από ένα κατεβατό πεσιμισμού και αυτοσαρκασμού ο δείκτης κόλλησε στο Backspace. Ας είμαστε αισιόδοξοι, απλά η αλήθεια είναι ότι έχουμε πρόβλημα αποδοχής πολλών από τις επιλογές μας, έχουμε όμως και πρόβλημα συμβιβασμού με τα λίγα. Θέλουμε κάθε μέρα που περνά να κερδίζουμε και κάτι, να σβήνουμε κάτι από τη λίστα των υποχρεώσεων για να είμαστε ικανοποιημένοι με την προσπάθειά μας όταν αργά το βράδυ σκεφτόμαστε "και τι έκανα σήμερα;". Τώρα αν η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση απομακρύνεται από τη λογική και βαδίζει στα όρια της φιλοσοφίας, είναι δικαίωμα του καθενός να το ψάχνει. Αν βρει μάλιστα και ικανοποιητική απάντηση ας την στείλει για έλεγχο στο email αυτής της σελίδας. Κατά τα άλλα, καληνύχτα σας...

Έναρξη...

...Για αυτό το ιστολόγιο που δημιουργήθηκε για όσα τριγυρνούν μέσα σου, όταν είσαι χιλιόμετρα μακριά από την πόλη-πατρίδα σου στης οποίας το γρασίδι αρέσκεσαι να ξαπλώνεις, όταν σκέφτεσαι τη θυελλώδη καθημερινότητα της μεγάλης πόλης και όλα όσα μπορούν να σου συμβούν. Αυτά που προσπαθείς να δημιουργήσεις, να αγνοήσεις, να αλλάξεις, αυτά που σε απασχολούν και αυτά που σε γεμίζουν. Μουσική, βιβλία, κινηματογράφος αλλά και εργασία, καθημερινότητα, πολιτική. Γιατί αυτό που ενδιαφέρει εμένα μπορεί να προσφέρει κάτι και σε σένα.
Καλώς ήρθες στον κόσμο μου...